Czy jest „dobry wiek” na zachorowanie na depresję?
Ryzyko zachorowania istnieje niezależnie od wieku, choć można wyróżnić okresy życia bardziej sprzyjające rozwojowi choroby. U dzieci i młodzieży rozwija się zwłaszcza w kontekście doświadczonych traum i porzucenia,
a szczególnie w sytuacji braku uwagi i miłości ze strony otoczenia. U młodych osób wiąże się z brakiem poczucia szczęścia i nieprzystosowaniem społecznym.
To nie ta sama depresja?
Czyli depresja u dzieci i młodzieży.
Dzieci są szczególnie wrażliwe na problemy pojawiające się w ich środowisku. Trauma i utrata wywołują u nich wszechogarniające przygnębienie. Często czują się ofiarami przemocy. Ok. 10% dzieci w wieku 10 lat zgłasza objawy psychicznego cierpienia i smutku. Depresja występuje częściej u dorastających chłopców niż dziewcząt, a po okresie dojrzewania płciowego proporcje te odwracają się na niekorzyść dziewcząt.
Objawy podstawowe :
Nastrój obniżony… przez co najmniej 2 tygodnie
Utrata zainteresowań lub zadowolenia
Zmniejszona energia lub zwiększona męczliwość
Objawy chorobowe zależą od wieku dziecka i etapu jego rozwoju.
Objawy depresji u dzieci: (bardziej somatyczne)
- Bóle brzucha
- Bóle głowy
- Brak apetytu
- Mimowolne oddawanie moczu
- Niepokój
- Płaczliwość
- Lęk
- Zaburzenia behawioralne
- Zaburzenia zachowania
Objawy depresji u młodzieży: (obserwuje się zmiany zachowania)
- Drażliwość i gniew
- Wrogość i wściekłość
- Agresja i autoagresja
- Smutek i płaczliwość
- Wycofanie się z życia i utrata zainteresowań
- Zmiany w odżywianiu i spaniu
- Poczucie winy i bezradność
- Brak entuzjazmu i motywacji
- Zmęczenie, brak energii
- Trudności z koncentracją uwagi
- Myśli o śmierci i samobójstwie
Dość „nietypowym” objawem depresji, które występują u dzieci, to zaburzenia koncentracji uwagi i trudności
z zapamiętywaniem. To powoduje, że ci uczniowie opuszczają się w nauce, przestają odrabiać lekcje i nie chcą chodzić do szkoły. Dziecko zamyka się w czterech ścianach i czasami jedynym jego „przyjacielem” pozostaje komputer, przed którym spędza bardzo dużo czasu. Długotrwałe poczucie smutku i niezrozumienia powoduje, że dzieci doświadczające depresji wycofują się z kontaktów międzyludzkich. Na każdą próbę zbliżenia się do nich mogą reagować agresywnie.
Kto,,do terapii?’’
- Młodsze dzieci- zaangażowanie w proces terapeutyczny rodziców/ opiekunów dziecka
- Adolescenci- decyzja o włączeniu w proces terapeutyczny rodziców/ opiekunów podejmowana jest przez specjalistę.
Psychoterapia skupia się przede wszystkim na psychoedukacji- zapoznaniu rodziców ze specyfiką objawów depresyjnych. To rodzice będą głównym źródłem informacji, dotyczących funkcjonowania dzieci. Ich zadaniem jest wsparcie dziecka w stosowaniu nabytych umiejętności i strategii radzenia sobie.
*Niniejszy materiał ma charakter informacyjny i w żadnym wypadku nie może zastępować konsultacji
u specjalisty.
Opracowała :
Kinga Rogozińska-Paczesna – psycholog PPPP w Opatówku